© 2025 Astra.si. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dla następnego pokolenia.
Funkcja kwadratowa, reprezentowana przez równanie f(x) = ax^2 + bx + c, gdzie a, b i c są liczbami rzeczywistymi, a a != 0, tworzy graficzną reprezentację w kształcie paraboli. Centralnym elementem tej paraboli jest jej wierzchołek, który reprezentuje najwyższy lub najniższy punkt paraboli.
Wierzchołek funkcji kwadratowej to punkt zdefiniowany przez współrzędne (p, q) i jest kluczowy dla zrozumienia kształtu i orientacji paraboli. Współrzędne wierzchołka są obliczane za pomocą następujących wzorów:
Współrzędna p wierzchołka: p = -b / (2a)
Współrzędna q wierzchołka: q = f(p), co oznacza q = a(p)^2 + b(p) + c, po obliczeniu p.
WSPÓŁCZYNNIK a: Określa kierunek, w którym otwiera się parabola (w górę dla a > 0 i w dół dla a < 0) i wpływa na szerokość paraboli.
WSPÓŁCZYNNIK b: Wpływa na poziome położenie wierzchołka.
WSPÓŁCZYNNIK c: Wpływa na pionowe położenie paraboli, konkretnie jest to punkt przecięcia z osią y, co wpływa na to, gdzie wierzchołek znajduje się względem osi y, jeśli 'b' również się zmienia.
Dana funkcja f(x) = 2x^2 - 4x + 1:
Zatem wierzchołek paraboli to punkt (1, -1).
Wierzchołek paraboli dostarcza ważnych informacji o zachowaniu funkcji kwadratowej:
Jeśli a > 0, wierzchołek reprezentuje najniższy punkt paraboli (wartość minimalna funkcji).
Jeśli a < 0, wierzchołek reprezentuje najwyższy punkt paraboli (wartość maksymalna funkcji).
Poziome położenie wierzchołka (współrzędna p) definiuje również oś symetrii paraboli (x = p).